kierunek wektora
Encyklopedia PWN
silnik elektryczny, pot. motor,
maszyna elektryczna przetwarzająca energię elektr. w energię mech. ruchu obrotowego (s.e. wirujący) lub, rzadziej, postępowego (silnik liniowy);
astr. pozorne odchylenie położenia obserwowanego ciała niebieskiego na sferze niebieskiej od jego położenia rzeczywistego wywołane zmianą kierunku promieni świetlnych wskutek ruchu Ziemi;
apeks
astr. punkt na sferze niebieskiej, ku któremu jest skierowany wektor średniej prędkości Słońca (wraz z Układem Słonecznym) względem dowolnie wybranej grupy obiektów na niebie;
[łac., ‘szczyt’, ‘wierzchołek’],
fiz. prawo określające wielkość i kierunek indukcji magnet. (indukcja) w dowolnym punkcie jednorodnego izotropowego ośrodka dla pola magnet. wytworzonego przez przewodnik ze stałym prądem elektrycznym;
biotechnologia
interdyscyplinarna dziedzina nauki posługująca się wiedzą z biochemii, mikrobiologii i nauk inżynieryjnych, obejmująca różne kierunki techniczne wykorzystania materiałów i procesów biologicznych (w szczególności obejmuje procesy biosyntezy i biotransformacji przebiegające z udziałem drobnoustrojów, kultur tkankowych — roślinnych i zwierzęcych — in vitro oraz enzymów, a także izolację otrzymanych w ten sposób bioproduktów).
[gr. bíos ‘życie’, téchnē ‘sztuka’, ‘rzemiosło’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
rozchodzące się w przestrzeni zaburzenia pola elektromagnetycznego.
